[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Kapituło Prymasowska Gnieznieńska,
Kapłani,
Przewielebny Ojcze Przeorze Jasnej Góry, Drogi Ludu Boży - Rodzice, Dzieci, Młodzieży!
Wysłuchaliśmy przed chwilą słów Ewangelii Pańskiej. Usłyszeliśmy też życzenia Ojca
Zwiętego, który przekazuje nam pragnienie pełnego pokoju, ładu i pojednania w Ojczyznie
naszej. Słyszeliśmy również odezwę Episkopatu Polski, w związku z bolesnymi i tragicznymi
zajściami na Wybrzeżu Rzeczypospolitej. Wszystko to łączy się z nadzieją, że w uroczystym
dniu Bogurodzicy Dziewicy Maryi i Matki Kościoła, można liczyć na macierzyńską opiekę
Matki Chrystusowej w Nowym Roku Bożym.
Program Boży dla Rodziny ludzkiej. Nie jesteśmy niewolnikami, ale synami Bożymi!
Rozważmy kilka myśli.
Bogurodzica w planach Bożych staje zawsze pośrodku mroków świata. Tak było od początku,
w najbardziej głębokim i beznadziejnym mroku, spowodowanym grzechem pierworodnym.
Wtedy Ojciec Niebieski daje Rodzinie ludzkiej nadziejÄ™. Ukazuje NiewiastÄ™ i wskazuje Jej
zadanie:  Ona zetrze głowę węża". Na przestrzeni idących ku nam wieków, raz po raz ożywia
się nadzieja, że przyjdzie Emmanuel -  Bóg z nami" - i będzie on ukazany na ramionach
Dziewicy. Wreszcie oglądamy Maryję w Nazaret, w momencie Zwiastowania, gdy słyszy
słowa Zwiastuna:  Porodzisz Syna, nazwiesz Imię Jego Jezus. Ten będzie wielki", On odkupi
Izrael, On wyzwoli...
Przypomniano nam dzisiaj w liturgii widzenie z Betlejem. W pośrodku ciemnej nocy przyszli
do Betlejem pasterze, pełni niepokoju. I oto znalezli Maryję i Józefa z Dzieciątkiem. To było
ich  osiągnięcie", ich  zdobycz".
Zw. Paweł, rozważając tajemnicę przyjścia Boga na świat, mówi:  gdy nadeszła pełnia czasu,
zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty... który woła: Abba Ojcze! I wyprowadza
Apostoł wniosek: "I stąd to nie jesteś już niewolnikiem, ale synem" (Gal 4, 4-7). Wszyscy
odtąd mamy wierzyć mocno, myśląc o sobie i o całym naszym otoczeniu, że nie jesteśmy
niewolnikami, ale synami! To jest plan Boży, zobowiązujący całą ludzkość, całą Rodzinę
Bożą! Mamy Ojca, a więc jesteśmy jego dziećmi, Jego synami. Wśród nas stoi Jego syn, Brat
nasz, Jezus Chrystus. On wyzwala z wszelkiej niewoli, a zwłaszcza z niewoli grzechu. Przez
swoją naukę ewangeliczną, naukę pokoju i miłości, wyzwala z niepokoju i nieprawości, z
krzywd, udręk i boleści - całą ludzkość.
Taki jest program Boży dla Rodziny ludzkiej! Bóg pragnie, abyśmy żyli na ziemi nie jako
niewolnicy, ale jako wolni: synowie i dzieci Boże, wiążący się między sobą braterstwem.
Do realizacji odwiecznego planu Bożego powołał Chrystus swój Kościół. Realizowanie tego
programu polega na przezwyciężaniu wszelkiego niewolnictwa, aby dzieci Boże osiągały
wolność obywateli już tu na ziemi, a w duchu wolności obywatelskiej, ożywianej nauką
Ewangelii, podążali wszyscy do Królestwa Bożego.
Duch Ewangelii, który stawia nam przed oczyma szczytne powołanie człowieka, jest
zaczynem w świecie, budzi zdrową ambicję wśród ludzi, zapoczątkowuje postęp społeczny.
Wczuwając się we wszystkie głody Rodziny ludzkiej, gdziekolwiek się one przejawiają,
dostrzegamy wszędzie pragnienie, aby przezwyciężyć oznaki zniewolniczenia ludzi - we
własnej Ojczyznie i na globie, wśród siebie wzajemnie i w stosunkach pracy, w życiu
poszczególnych obywateli i całej Rodziny ludzkiej. To jest cel, który stawia sobie duch
Ewangelii: usuwać z życia ludzkiego wszelkie oznaki zniewolniczenia, rozszerzać wolność
ducha i wolności społeczne. To gwarantuje nam Ewangelia i wszystkie instytucje społeczne,
karmiÄ…ce siÄ™ jej duchem.
Wiemy, że byli ludzie stojący na czele walk społecznych w ostatnim wieku, którzy sięgali po
Ewangelię; ludzie prawdziwie pragnący wewnętrznej swobody dzieci Bożych na ziemi. Pier-
wsze pisma, pisane przez społecznych reformatorów ubiegłego wieku, odwoływały się do
Ewangelii. Można by przytoczyć szereg nazwisk ludzi, którzy kładli fundamenty pod
przebudowę społeczną, mającą dalszy swój bieg w naszych czasach. Rozumieli oni, że bez
Ewangelii Chrystusowej nie ma mowy o rzetelnej przebudowie społecznej! A nawet dzisiaj w
niektórych krajach, po bolesnych doświadczeniach i zawodach, gdy chciano zbudować
 Królestwo niebieskie" na ziemi, zrozumiano wreszcie, że nie samym chlebem, żyje
człowiek, że jest on istotą, która odżywia się także duchem i trzeba w nim uszanować ducha
wolności dzieci Bożych.
Dzisiaj tu i ówdzie, w pismach nawet skrajnych reformatorów społecznych, wyczytuje się
tęsknotę, która może jeszcze nie zawsze jasno jest wypowiadana:  Bez pomocy Ewangelii nie
pójdziemy dalej. ChociażbyÅ›my mieli najszlachetniejsze zamiary, «bez Boga - ani do proga».
Bez Ewangelii Chrystusowej nie zdołamy uszanować człowieka, okazać mu miłości i
zapewnić sprawiedliwości i pokoju". Wiele dokumentów o charakterze podstawowym dla
życia państw, ukazuje elementy odnowy współżycia ludzkiego, mające charakter
ewangeliczny, chociaż o tym wyraznie się nie mówi.
Duch Ewangelii przynagla serca ludzkie. Kościół przypomina, aby do wielkiej pracy
przebudowy społecznej w duchu sprawiedliwości i miłości społecznej, zaprosić Chrystusa i
Jego EwangeliÄ™.
Uzależnienie postępu gospodarczego od postępu duchowego - Obowiązek poszanowania
godności człowieka
Rzecz znamienna, że współcześnie coraz mocniej podkreśla się konieczność, zarówno
postępu materialnego i gospodarczego, jak i postępu duchowego. Trzeba jednak z góry
powiedzieć, że te dwa dążenia muszą iść w parze. Nie można zagwarantować postępu
materialnego i gospodarczego, jeśli nie uszanuje się praw człowieka do postępu duchowego.
Naprzód trzeba podjąć wielką pracę, aby uszanować wartości i prawa duchowe człowieka,
aby poprawić stosunek do niego i zrozumieć, że człowiek - to dziecię Boże! Wszyscy muszą
to zrozumieć, bez względu na to, czy uznają istnienie Boga, czy też nie. Chociażby nie
uznawali istnienia Boga, muszą odnosić się z wielkim szacunkiem do człowieka, do jego
zdrowych, rozumnych i szlachetnych aspiracji.
A więc, trzeba uznać prawa, o których mówił Episkopat w odczytanej przed chwilą Odezwie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • supermarket.pev.pl

    •