[ Pobierz całość w formacie PDF ]

 by się mu nie zdawało, że to co zrobił, to żarty , jak to określa Augustyn9).
Artykuł 7.
CZY GWAAT (RAPTUS) JEST ODRBN OD
UWIEDZENIA POSTACI ROZPUSTY ? (100)
Nie wydaje się, by gwałt był odrębną od uwiedzenia postacią rozpusty.
1. Pisze Izydor1), że  uwiedzenie, to jest zgwałcenie, jest właściwie niedozwolonym
spółkowaniem, a nazwa ta pochodzi od znieprawienia; dlatego kto gwałci, ten
uwodzi . Tak więc zgwałcenie a uwiedzenie nie różnią się.
2. Porwanie oznacza zastosowanie przemocy. Według Dekretów2) bowiem, porwania
dopuszcza siÄ™ ten, kto przemocÄ… uprowadza dziewczynÄ™ z domu ojcowskiego by,
pozbawiwszy ją dziewictwa, zrobić ją swą żoną . Ponieważ zaś zadanie komuś gwałtu
jest czymś w rozpuście ubocznym, bo rozpusta dotyczy głównie przyjemności
pochodzącej ze spółkowania, dlatego nie wydaje się, by po-rwanie stanowiło osobną
postać rozpusty.
3. Małżeństwo jest środkiem przeciw popadnięciu w rozpustę, bo powiedział
Apostoł3):  z obawy porubstwa niech każdy ma swoją żonę . Lecz porwanie jest
przeszkodą do zawarcia małżeństwa. Synod w Meaux bowiem zadekretował,  by cl,
którzy niewiasty porywają, wykradają lub uwodzą, żadną miarą nie mogli ich
następnie pojąć za żony, chociażby nawet nastąpiło formalne poślubienie za zgodą
rodziców . Tak więc porwanie nie jest osobną od uwiedzenia odrębną postacią
rozpusty.
4. Ktoś może cieleśnie poznać swą żonę bez popadnięcia w rozpustę. Porwanie zaś
może być dokonane w ten sposób, że ktoś porywa swą żonę z domu rodzicielskiego i
cieleśnie ją poznaje. Porwanie zatem nie jest osobną postacią rozpusty.
87
Temu jednak sprzeciwia siÄ™ powiedzenie Izydora1):  Porwanie jest
spółkowaniem niedozwolonym . Wobec tego jest ono postacią rozpusty.
Odpowiedz: Porwanie, o którym tu mowa, jest postacią rozpusty. Porwanie może
łączyć się ze zhańbieniem (stuprum), może jednak zajść porwanie bez zhańbienia, lub
zhańbienie bez porwania. Zbiega się, gdy ktoś stosuje przemoc w niedozwolonym
pozbawieniu dziewictwa (defloratio). Może być gwałt zadany albo dziewicy i Jej ojcu,
albo tylko ojcu, a nie dziewicy, mianowicie, gdy dziewczyna zgadza siÄ™ na
uprowadzenie jej siłą z domu ojca. W przemocy porwania mogą zajść różnice; może
być dziewczyna uprowadzona siłą i zgwałcona, ale też może być upro-wadzona siłą,
lecz na zepsucie dziewictwa porubstwem czy małżeństwem wyraża zgodę. Mimo tego
zachodzi porwanie, ponieważ jest w tym element przemocy. Może też zajść akt
porwania bez zhańbienia, mianowicie gdy ktoś porywa wdowę lub dziewczynę z
zepsutym dziewictwem. Wyraża się o tym papież Symmachus4):  porywanie wdów i
dziewic jest czymś tak obrzydliwym, że odwracamy się odeń ze wstrętem".
Zhańbienie zaś bez gwałtu zachodzi wtedy, gdy ktoś w sposób niedozwolony
pozbawia dziewczynę dziewictwa bez użycia przemocy.
Ad 1. Ponieważ porwanie przeważnie zbiega się ze zniewoleniem, dlatego czasem
używa się nazwy drugiego na określenie pierwszego.
Ad 2. Zastosowanie przemocy pochodzi z natężenia żądzy powodującej, że ktoś nie
zważając na grożące mu stąd niebezpieczeństwo ucieka się do użycia gwałtu.
Ad 3. Inaczej ma się rzecz z porwaniem kobiet zamężnych, a inaczej niezamężnych.
Pierwsze winny być oddane mężom, którzy na mocy małżeństwa mają do nich prawo.
Niezamężne powinny być najpierw zwrócone pod władzę ojca, a następnie za zgodą
rodziców mogą być oddane za żony. Inaczej małżeństwo jest nieważne, bo każdy kto
jakąś rzecz porywa, musi ją zwrócić. Jeśli ktoś porwał z domu rodzicielskiego swoją
żonę, porwanie nie unieważnia już zawartego małżeństwa. Uchwała Soboru była
spowodowana odrazą do występku porywania kobiet w ogóle; uchwała ta została
zniesiona. Hieronim mówi5) coś przeciwnego, mianowicie:  W Piśmie św. czytamy o
trzech rodzajach prawowitych małżeństw. Pierwszy, gdy czysta panna została
prawowicie oddana mężowi. Drugi, jeśli mężczyzna porwał dziewicę i siłą ją poślubił;
wtedy, jeśli tego sobie życzy jej ojciec, porywający ma wywianować dziewczynę w
wysokości zadecydowanej przez jej ojca, i w ten sposób wynagradza ją za zgwałcenie
jej wstydliwości. Trzeci, jeśli ojciec odbierze mu córkę i odda komu innemu za żonę .
Albo tez uchwała ta ma za przedmiot dziewczęta już przyrzeczone, zwłaszcza jeśli
przyrzeczenie było wyra-żone w czasie terazniejszym.
Ad 4. Mocą zawartego małżeństwa mąż posiada pewne prawa do swej żony. Dlatego,
choć grzeszy zadaniem gwałtu, to jednak nie popełnia występku porwania. Dlatego
papież Gelazy mówi6), że  prawo to wydane przez dawnych książąt mówi o występku
porwania wtedy, gdy została uprowadzona dziewczyna, co do której małżeństwa nie
ma nic pewnego.
88
Artykuł 8.
CZY CUDZOAÓSTWO JEST OKREZLON I OD
INNYCH ODRBN POSTACI ROZPUSTY ?
Nie wydaje się, by cudzołóstwo było ściśle określoną l od innych odrębną
postaciÄ… rozpusty.
1. Nazwa  cudzołóstwo określa stosunek z  cudzą , a nie ze swoją, jak to stwierdza
pewna Glossa do Księgi Wyjścia1). Lecz ta  cudza , czy Inna niż swoja kobieta może
być albo pozostającą pod opieką ojca dziewicą, albo prostytutką, albo też Innego
stanu. Wobec tego cudzołóstwo nie jest jakąś osobną postacią rozpusty.
2. Według Hieronima2),  nie ma nic do rzeczy, z jakich powodów ktoś zachowuje się
jak wariat . Inny zaś autor3) mówi, że  cudzołożnik to zbyt namiętny miłośnik swej
żony . To samo zaś można odnieść do pożądania innych kobiet. A ponieważ w każdej
postaci rozpusty żar pożądania jest większy niż należy, dlatego w każdej postaci
rozpusty zachodzi cudzołóstwo, które zatem nie jest odrębną jej postacią.
3. Jeśli wykrzywienie polega na tym samym, grzechy są tej samej postaci gatunkowej.
Ponieważ zaś w zniewoleniu (stupro) i w cudzołóstwie zachodzi to samo
wykrzywienie, bo w obu zadany jest gwałt kobiecie będącej pod władzą cudzą,
dlatego cudzołóstwo nie różni się od innych postaci rozpusty.
Temu jednakże sprzeciwia się określenie podane przez papieża Leona4):
 cudzołóstwo zachodzi wtedy, gdy ktoś pod naciskiem własnej żądzy lub ulegając
żądzy osoby drugiej obcuje cieleśnie z drugą osobą łamiąc układ małżeński . A
ponieważ jest to odrębnym typem wykrzywienia w rodzinie grzechów rozpusty,
dlatego cudzołóstwo jest jego określoną postacią.
Odpowiedz: Jak sama nazwa wskazuje, cudzołóstwo jest wejściem do cudzego łoża
(małżeńskiego). Kto to czyni, podwójnie wykracza przeciw czystości i dobru
potomstwa: po pierwsze, bo przystępuje do niewiasty nie jemu poślubionej, co jest
wymagane dla dobra wychowania swego potomstwa; po drugie, bo przystępuje do
niewiasty poślubionej komu innemu, a tym samym szkodzi dobru potomstwa cudzego.
Racje te dotyczą także niewiasty przez cudzołóstwo znieprawionej. Według Pisma
św.5):  Każda niewiasta, która opuszcza swego męża, ...grzeszy; naprzód bowiem
była niewierna prawu Najwyższego , w którym nakazano  Nie cudzołóż ;  potem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • supermarket.pev.pl

    •