[ Pobierz całość w formacie PDF ]

David (lat 21)
P: Co chciałbyś powiedzieć dorosłym, \eby łatwiej ci było dojść z nimi do porozumienia?
O: Osobiście nie mam \adnych problemów z dorosłymi. Uwa\am jednak, \e istnieje ogólny
problem dotyczący tego, w jaki sposób dorośli  prowadzą za rączkę" swoje dzieci i jak je chronią,
nie pozwalając im na samodzielne odkrywanie świata. A przecie\ w ten sposób uczymy się
najlepiej. Tak właśnie ja nauczyłem się wielu rzeczy  samodzielnie do nich dochodząc. Jeśli ktoś
prowadzi cię za rękę przez cały czas, nie mo\esz się niczego nauczyć.
Nicole (lat 21)
P: Co chciałabyś powiedzieć dorosłym, \eby łatwiej było dojść z nimi do porozumienia?
O: śeby było im łatwiej dojść do porozumienia ze mną, musieliby najpierw pozbyć się swoich
uprzedzeń co do mojego wieku. Zamiast patrzeć na mnie jak na dwudziestojednolatkę, która nie ma
o niczym pojęcia, a tak właśnie robią, powinni spojrzeć na mnie jak na człowieka. Powinni te\ być
otwarci, mo\e nawet na to, czego mogą się nauczyć ode mnie, zamiast zamykać się tylko dlatego,
89
\e jestem młoda i, jak uwa\ają, o niczym nie mam pojęcia.
P: Gdybyś mogła, co zmieniłabyś w zachowaniu dorosłych?
O: Chciałabym, \eby byli bardziej otwarci na zmiany. Jeśli nie czują się dobrze, niech nie obwiniają
o to swego wieku.  Och, poczekaj, a\ będziesz miała tyle lat, co ja", słyszę co chwila. No i proszę,
mają pięćdziesiąt lat, a mówią, jakby ju\ gotowali się na śmierć i nie mieli odwrotu. Chciałabym
tak\e, \eby dorośli byli bardziej otwarci na uczenie się. Kiedy osiągają pewien wiek, wydaje im się,
\e ju\ się wszystkiego nauczyli. Przede wszystkim chciałabym więc ujrzeć, jak zmieniają się ich
ograniczone postawy.
P: W jaki sposób twoi rodzice wpłynęli na to, kim obecnie jesteś?
O: Zdecydowanie wywarli wpływ na to, kim jestem. Najwa\niejsze, za co chciałabym im
podziękować, to wolność, którą mnie obdarzyli. Pozwolili mi być osobą, jaką chcę być i dzięki
temu ich lubię. Dzięki temu nie chciałam buntować się przeciwko nim i mogłam cieszyć się ich
towarzystwem. Obserwuję zachowanie mamy, a pózniej sama przyłapuję się na tym, \e postępuję
tak samo. A co do taty, wiem, \e jestem do niego bardzo podobna. Mam nadzieję, \e rodzice
wiedzą, jak bardzo ich dzieci będą do nich podobne. Ale dzieci są mądrzejsze ni\ to się wydaje
dorosłym. Nie będą takie, jakimi ka\ą im być rodzice; będą takie, jak ich rodzice poka\ą im swoim
zachowaniem.
P: Czy ty chciałabyś przekazać coś dorosłym?
O: Dajcie dzieciom wolność. Nie pozwólcie im zrobić sobie krzywdy, ale nie kontrolujcie ich
przesadnie, bo nie mo\na kontrolować \adnej istoty ludzkiej. Nigdy nie mówcie swoim dzieciom:
 Gdyby nie ja, nie byłoby cię tutaj". To wy zdecydowaliście się mieć dzieci, więc powinniście
traktować je jak cudowne stworzenia, którymi są. Poświęcajcie więcej uwagi swoim dzieciom.
Ka\dy, kogo znam, kto jest niezwykle wra\liwy, a czasem irytujący, jest taki, bo jego rodzice nie
poświęcali mu uwagi. Dzieci pragną więcej uwagi. Znam te\ inne osoby, którym rodzice dawali
wiele miłości i uwagi, i które zawsze czuły się chciane, dzięki czemu są teraz bardziej dojrzałe i
łagodnie płyną z nurtem \ycia. Dorośli, nie zapominajcie o swoim dzieciństwie. Nie zapominajcie o
tych wszystkich rzeczach, które robiliście, kiedy byliście młodzi. Nawet jeśli wy sami ju\ ich nie
potrzebujecie, wasze dzieci muszą sobie z nimi radzić. To tylko pewien proces w \yciu. Jeśli
pozbawicie swe dzieci mo\liwości doświadczeń, pozbawicie je tak\e ich dzieciństwa i będą
musiały przechodzić przez ten etap pózniej. Mam przyjaciela, którego wychowano na pobo\nego
Zwiadka Jehowy - oni nie obchodzą urodzin, Zwiąt Bo\ego Narodzenia ani niczego takiego. Jego
rodzice byli bardzo surowi. Teraz się wyprowadził i odtąd szaleje. Bez przerwy imprezuje i
faszeruje się narkotykami, bo nie mógł doświadczać tego, mieszkając pod bezpiecznym dachem.
Myślę, \e niezwykle wa\ne jest, \eby nie próbować kontrolować innych. Trzeba po prostu pozwolić
ka\demu być tym, kim jest.
Ryan (lat 20)
P: Co zmieniłbyś w zachowaniu dorosłych?
O: Nie wiem, czy dorośli robią to celowo, ale mam wra\enie, \e nie mają pojęcia, jak postępować z
młodymi ludzmi. Zachowują się w sposób nieprzystępny i nie chcą zrozumieć niczego, co im mó-
wisz, albo sami mówią ci, co jest słuszne a co nie. Kiedy byłem młodszy, wielokrotnie czułem, \e
dorośli nie wiedzą, o czym mówię. Niemal za ka\dym razem, kiedy miałem do czynienia z więk-
szością dorosłych, próbowali udzielać mi rad na temat tego, co jest dobre, a co złe. Tak bardzo się
spieszą, \eby dawać gotowe rozwiązania, \e a\ trudno w to uwierzyć. Trudno te\ uznać to za
autentyczne; zupełnie jakby mówili coś, o czym powiedzieli ju\ wcześniej albo uwa\ają, \e
powinni to powiedzieć. Wolałbym, \eby więcej czerpali ze swych serc ni\ z głów. Dorośli du\o te\
kłamią.
P: Jak sądzisz, dlaczego kłamią?
O: Często uwa\ają, \e nie jesteś gotowy na jakieś informacje albo nie chcą być całkowicie
szczerzy, bo wydaje im się, \e czegoś nie zrozumiesz, albo naczytali się ksią\ek na temat tego, jak
postępować w takich sytuacjach. Wiem, \e starają się jak mogą, ale z jakiegoś powodu, to się nie
90
sprawdza.
P: Czy pomogłoby ci, gdyby dorośli byli uczciwsi?
O: Zdecydowanie. Szczególnie jeśli będą bardziej otwarci, kiedy ich dzieci są jeszcze małe. Gdyby
dorośli byli uczciwsi, znacznie uprościłoby to wiele rzeczy.
P: Jakie błędne przekonania dorośli \ywią na twój temat i na temat młodych ludzi w ogóle?
O: Przez długi czas chodziło o to, jak wyglądam. Przyznaję, \e przez chwilę był ze mnie mały
pomyleniec, ale fakt, \e patrzyli na mnie i nie byli dla mnie mili z powodu tego, co widzieli,
pozbawiał mnie wszelkiej szansy. To jest naprawdę smutne.
P: Jak wolałbyś być traktowany i czy wpłynęłoby to na zmianę twojego zachowania? [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • supermarket.pev.pl

    •