[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Ględzi o tym, jak przychylna jest wykształceniu wiara chrześcijańska: i przemilcza fakt, że
jeszcze w ubiegłym stuleciu procent analfabetów w państwie kościelnym był jeden z
najwyższych w Europie.
Przypomina w Oświęcimiu o zagładzie %7łydów: i ani słówkiem nie wspomina o jej
chrześcijańskiej prehistorii, ciągnącej się przez wiele, wiele stuleci. Mówi, że "Izrael zapłacił
wysokÄ… cenÄ™ za swoje «wybranie»" (PPN 87), ale nie mówi, komu tÄ™ cenÄ™ musiaÅ‚ pÅ‚acić przez
całe stulecia...
Mówi o tym, że naszemu stuleciu przypadło trzebienie ludzi tylko za przynależność do
niewłaściwej rasy. Ale roztropnie przemilcza, że jego Kościół nie musiał aż tak długo czekać,
ażeby wziąć się do trzebienia ludzi za samą przynależność do niewłaściwej wiary.
Jan Paweł II kolportuje też, jako coś niemal oczywistego, łgarstwo o tym, jak Kościół
w Niemczech stawiał opór. Jak gdyby pasterstwo, nie wyłączając poprzednika Piusa XII,
wystąpiło kiedykolwiek czynnie przeciwko Hitlerowi, zamiast popierać (aż do kardynała von
Galena włącznie!) jego wojnę zaborczą: i zmienić front dopiero pod przymusem 8 maja 1945
roku.
Papież twierdzi, że "Kościół walczy o człowieka wszędzie, pod wszelkimi rządami, na
każdym kontynencie, w kręgu każdej kultury, w każdej cywilizacji". To jawne kłamstwo. W
rzeczywistości walczy o siebie i swoje interesy polityczne. Tysiące dowodów z historii i z
terazniejszości przeczą tym słowom Wojtyły aż do dnia dzisiejszego.
Czy to cud, że absolutna większość młodych nie słucha tego kaznodziei? %7łe odwraca
się, bo nauczyła się patrzeć?
A że Wojtyła "potwierdza swoje szczególne do nich przywiązanie", poświęcając im w
swej nowej książce "piękne stronice" (PPN 13), tak samo nie pomoże mu w przyszłości jak
natarczywe zaklinanie się, że młodzież świata jest zawsze z nim, za nim, przed nim (PPN
101-104). Kto wmówił Wojtyle, że "Papież wszędzie jest przez tę młodzież szukany" (PPN
103), oddał mu niedzwiedzią przysługę.
Czy to przypadek, że kobiety nie chcą już słyszeć od Wojtyły o papieżu, który po
dwóch tysiącleciach ściśle patriarchalnego chrześcijaństwa obwieścił, iż "godzina kobiety"
wybiła wreszcie? Który w tej akurat godzinie uchyla się przed problemami kobiet? Jego
wzmianka w tej książce, iż rosnący feminizm jest "reakcją na brak tej czci, jaka należy się
każdej kobiecie" (PPN 159), jest w obliczu współczesnych dyskusji bodajże najlichszą
wypowiedzią na ten temat w skali światowej. Kogo w tym kontekście stać tylko na frazes o
"braku czci" i o "zachwycie nad tajemnicą kobiecości" (PPN 159), ten lepiej by zrobił, w
ogóle się nie odzywając. Wdzięczny jestem tkwiącemu "w młodych ludziach olbrzymiemu
potencjałowi dobra i twórczych możliwości" (PPN 104), że tak ogromnie wyprzedza papieski
urzÄ…d nauczycielski i nie zajmuje siÄ™ bzdurami w rodzaju "odradzajÄ…cej siÄ™ autentycznej
teologii kobiety" (PPN 159). Gdyby kobiety musiały czekać na tego Papieża, byłyby jeszcze o
dziesiątki lat zapóznione. W wagonie sypialnym Watykanu, który ostatnio doczepiono do
pociągu świata, podróżować mają tylko głosiciele Ewangelii jako "najpełniejszego
potwierdzenia wszystkich praw człowieka" (PPN 147).
Niedawno temu Wojtyła storpedował światową konferencję w sprawie zaludnienia i
zwekslował ją na kolokwium poświęcone przerywaniu ciąży i kontroli urodzeń. To
uderzające, jak wiele krajów - jeszcze tym razem! - dało się na to złapać. Co prawda Chiny
stwierdziły, że są ogromnie sfrustrowane i czują się jak "zakładnicy w kwestii przerywania
ciąży". Linda Chaiker zaś, będąca brytyjskim ministrem do spraw popierania rozwoju,
powiedziała o najzwyklejszym traceniu czasu, za co odpowiedzialna jest Stolica Apostolska.
Główne tematy, które przez dywersyjny manewr Watykanu w Kairze przepadły, bez
porównania bardziej dotyczyłyby kobiet: troska o zdrowie, wykształcenie, przede wszystkim
jednak zwiększenie praw kobiet. Jednakże energia konferencji odciągnięta została od tych
spraw. Katolickiej stolicy patriarchatu rzeczywiste problemy kobiet w ogóle nie pasowały do
koncepcji. Reymer Klüver w Süddeutsche Zeitung stwierdziÅ‚ w obliczu nieprzejednanego
stanowiska Papieża w sprawach zapobiegania ciąży, iż "ryzykuje on spowodowanie szkód o
wymiarach doprawdy apokaliptycznych". W żadnym razie nie było mowy o nadziei, która by
przekraczała rzeczywisty próg. Do tej nadziei Papież zmierza zgoła inaczej.
Ten papieski upór w obliczu eksplozji zaludnienia pokłada nadzieję w nauce
seksualnej, która, jak pisze Rudolf Augstein w Spieglu, "nie da się zastosować ani w
nowoczesnych państwach przemysłowych, ani też w krajach Afryki czy Zrodkowej i
Południowej Ameryki". Ignorancja ta "jest prawdziwym wyzwaniem dla całej cywilizacji
światowej".
Można co prawda przewidywać moment, w którym Watykan, pod rządami nowego
papieża, znowu będzie zmuszony wyprzeć się swoich wzniosłych, ponadczasowych zasad.
Tymczasem co roku będzie umierać 200 tysięcy kobiet, które nie uzyskały dostępu do
środków antykoncepcyjnych. Podczas dziewięciu dni trwania konferencji w Kairze, według
obliczeń Organizacji Narodów Zjednoczonych, w następstwie ciąży i porodu zmarło ponad 12
tysięcy kobiet. Augstein pisze: "Tym razem Kościół papieski już nie każe zabijać, tylko sam
zabija."
Jan Paweł II ani słowem nie wypowiada się w tej kwestii. Na odwrót: "Prawo do życia
jest dla człowieka prawem najbardziej podstawowym. A jednak pewien typ kultury
współczesnej chce go [!] zanegować, zamieniajÄ…c go [!] w prawo «niewygodne», którego
trzeba bronić [w oryginale un diÅ„tto «scomodo», da difendere: prawo, którego «niewygodnie»
jest bronić. Przyp. tłum.]. Nie ma innego, które by bardziej dotykało samego istnienia osoby!" [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • supermarket.pev.pl

    •