[ Pobierz całość w formacie PDF ]

do.
Se li do estas kondamnita resti servisto dum sia tuta
vivo, tiam plivole sub la radianta Afrika �ielo, en Al�erio,
kie li jam kiel dek ses jara knabo partoprenis al karavan-
voja�oj, kie li �iujare pasigis sian ferion, vagante dum
semajnoj sub la ardanta varmega suno.
Senprokraste li intencis efektivigi sian decidon kaj
skribi leteron al la barono. Morga� estos tro malfrue, �ar
tiam la�kontrakte komenci�os nova dungperiodo. Rap-
85
BLUA SANGO
eLIBRO
ide li trairis la longan mallar�an kverkaleon, kiu kondu-
kis rekte al la lageto kaj tie, je kelkaj pa�oj de la basto-
negponto, konstruita trans la mallar�a parto de la ana-
slageto, staris Maleine. Li devis �in preterpasi. Sed li sen-
tis sin kaptita de ia neklarigebla maltrankvilo, tiel ke li
haltis kaj nenian vorton povis eligi.
 �u vi kredis vidi aperon de somerfantomo?
 Mi ne scias, kion mi pensis, fra�lino.
 Precize kiel mi! �u vi anka� la vesperon trovas eks-
terordinare belega?
 Kvaza� fantazio, fra�lino. Mi momenton sidis tie
apud la herbejo. Estas son�o!
 Vi diru: premson�o, �ar vi tiel rapide kuris, kvaza�
iu vin persekutis. Kien vi volas iri?
Longeois ne sciis, kion diri. Sed subite, sentime kaj
malka�e li diris:
 Mi volas skribi leteron al via patro. Post dek kvar
tagoj mi foriros. Tio estas ne�an�eble.
 Kien? demandis �ia preska� flustranta vo�o.
 Al Al�erio.
Maleine silentis, faris kelkajn pa�ojn malanta�en kaj
per la disetenditaj brakoj dorse apogis kontra� la apo-
gilo de la kampara ponto. Malrapide �i klinis la kapon.
 Fra�lino!
Jen �io, kion Longeois povis diri. Li vidis, ke �i metas
86
BLUA SANGO
eLIBRO
la manon al la okuloj. xiaj �ultroj skui�as. Tiam �i volis
foriri. Sed li petegis:
 Fra�lino, diru kion mi devas fari & Mi sentas min
tiel terure & sola.
Tiam �i pasie sin �etis al lia brusto kaj plor�emis:
 Mi ne plu povas silenti. Ho, estas terurege, ke mi ne
povas min regi, sed la angoro, ke vi foriros, ka�zas, ke mi
perdas sinkontrolon.
 Fra�lino, kion vi faras? Regu vin. Morga� vi beda�-
ros tion, kion vi nun diras!
 Neniam, neniam mi tion beda�ros, se vi, se & vi ne
beda�ras. Diru vian opinion. Nun vi certe min ju�as tre
malvirta.
Li premis �in en siaj brakoj, kisis �in sur la frunto:
 �u malvirta? Depost tiu akcidento sur la erikejo, mi
scias, ke mia vivo estas en viaj manoj  por �iam.
 Ni iom promenu; donu al mi vian brakon, kondu-
ku min al tiu loko, kie vi sidis kaj nomu min Maleine &
�in diru!
Li rigardis �in en la okuloj kaj malla�te diris: Maleine!
 �u ne estas son�o, tiu �i vespero? Mi sentis, ke tio
okazos. Mi pre�is por tio, jam tiel longe. Kaj nun mia
pre�o estas plenumita & Mi vin amas!
 Maleine & serviston!
 Ne diru tion! Mi ne rigardas vin servisto. Se vi nur
scius, kiel eminenta vi estas en miaj okuloj, eminenta
87
BLUA SANGO
eLIBRO
pro via energio, pro via forto, pro via fiereco. Ho, mi tiel
ofte vin admiris!
 Se la barono scios la veron!
 Estu; mi volas suferi pro vi!
 Kaj & �u li & Debloux?
 Silentu pri li & mi lin ignoras.
 Kaj �u liaj rozoj, tie anta� la fenestro?
 Tiujn mi donacis al vi, enpense!
 Maleine kio nun je ni devas okazi?
 Mi i�os via edzino & nun a� poste. Ne ekzistas mal-
helpa�oj.
 �u via patro?
 Lin mi iom post iom preparos. Nun ankora� ni de-
vas silenti. Mi lin konas: li estas treege koleri�ema. Se li
neatendite ekscius, ke mi amas vin & jes, tiam mi timus,
ke li sin forgesus kaj farus krimon kontra� vi a� mi. Sed
ni nun ne parolu pri tio. Mi la vivon nun subite vidas tiel
bela, mi volus feli�igi �iun!
 Mi vin amas, Maleine, mi tion sentis de post la unua
momento kiam mi vin vidis, kaj nun mi anka� scias, de
kie venis tiu maltrankvilo en mi, kiu estus repelinta min
al Francujo, se tiu �i horo ne estus veninta. Sed mi vo-
las resti honesta kaj �ion diri al via patro &
 Poste, poste, atentu, ne jam nun, tio ka�zus akci-
denton kaj mi ne povas toleri, ke pa�jo estu tiel kruda
88
BLUA SANGO
eLIBRO
kontra� vi. Promesu al mi, ke vi silentos, �is kiam mi vin
avertos, promesu tion al mi!
 Mi silentos, diris Longeois.
Tiam ili a�dis sur la �oseo de malproksime motoron
kaj momenton poste ili vidis lumbrilon super la arboj. La
granda arklampo ardi�is super la malanta�a perono.
 Jen sendube la kuracisto, diris Maleine & Kia mize-
ro, se oni estas persekutata kun tiom da intereso.
Li prenis �ian manon, premis �in al siaj lipoj. xi volis
�irka�braki lin, sed subite sonis vo�o de malproksime:
 Fra�lino? �u vi estas tie?
xi kuregis la�longe de la dornobarilo, sin klinis kiam
�i venis la�longe de la rozarbetoj, �ar tiu �i loko estis
videbla de la domo, tiam �i iris, kviete promenante, al la
ponteto. Tie staris Eveline.
 Fra�lino, la kuracisto devis fari viziton en la najba-
rejo kaj petas pardonon, ke li tiel malfrue venis.
 �u li eble pensas, ke mi inter nun kaj hodia� mate-
ne ekagoniis? Atendu, mi al li faros ripro�on.
Kaj �i vokdiris al la kuracisto:
 Mi neniam min sentis tiel sana kiel hodia�. Sed
kiam mi pensas pri mia piedo, tiam �i doloras kaj kiam
mi vidas vin, mi kompreneble devas pensi pri mia pie-
do. Nun vi scias, kion vi estonte devas fari.
 Ho, ho, balbutis la kuracisto, mi ne venas kiel kura-
cisto, mi venas kiel interesulo.
89
BLUA SANGO
eLIBRO
 Tiam donu al mi vian brakon, mi vin kondukos �is
la barilpordo.
En sama momento malluma ombro glitis de malanta�
la rododendraj arbustoj, je kelkmetra distanco de la ba-
riero de la herbejo en kiu Reginald I kaj II nun kiel dre-
sitaj, trankvilaj bestoj, ku�is revante. La ombro glitis
anta�en, de unu malluma angulo al alia, kaj saltmanie-
re sekvis Longeois, kiu interne �ojegante pro la feli�iga
deklaro de Maleine malrapide reiris enpense al la pavi-
lono, kies pordo kaj fenestroj ankora� estis lar�e malfer-
mitaj. Nun li, malgra� la varmeta vespero ilin fermis. Li
volis esti sola kun sia granda feli�o, �ar nun klareco es-
tis veninta inter li kaj tiu bela, sincera infano, nun li sen-
tis sian amon, lar�a, grandioza kaj nobla. Novan limon
li preterpasis, nun komencis timige-bela periodo en lia
vivo &  Mi i�os via edzino, nun a� poste , �i diris. La
edzino de iu, kiu la�finance ne estas pli ol almozulo. �u
ne estus pli honeste, pli sa�e, malka�e stari anta� baro-
no d Hainquart kaj diri al li: via �oforo estas grafo Geor-
ge de Verd Ile, via filino kaj mi nin amas reciproke &
Sed, �u la promeso, kiun li faris al sia patro? &
Kaj multe pli grava kialo postulos lian silenton por
�iam &
Tiu ombro ekstere estis �telirinta �is apud la fenestro
kaj ka�rigardis enen. Estis longa, fu�aspekta viro kun
nigra, mallonga stopla barbo, �apo kun fendita viziero
90
BLUA SANGO
eLIBRO
profunde sur la frunto, la bluzkolumon sub la maldika
vesto malfermita, tiel ke parto de lia nuda brusto estis
videbla. Kiam li vidis la �oforon de la barono sola, la
kapon kontra� la apogilo de la kana se�o, la okulojn fer-
mitaj & li frapetis malla�te kontra� la fenestra vitro.
Longeois sidis �e malgranda, olea krespusklampo. Li
nun pri nenio pensis, vidis nur Maleine, Maleine, kia �i
staris kun disetenditaj brakoj, ripozante kontra� la apo-
gilo de la kampa ponto, la kapon klinita. Subite la tele- [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • supermarket.pev.pl

    •