[ Pobierz całość w formacie PDF ]

węch powinien być gotowy do odbierania wszelkich wrażeń słuchowych i
powonieniowych. A żołądek zdrów wobec wszelkiego pożywienia powinien
się tak samo zachowywać, jako młyn wobec tego, do czego mielenia jest
urządzony. A umysł zdrowy powinien być przygotowany na wszelkie
zdarzenia. A kto mówi: dzieci me niech będą zdrowe, lub: niech wszyscy
pochwalą to, cokolwiek zrobię- jest jako oko szukające zieleni lub jako
zęby pragnące tylko rzeczy miękkich.
36. Nikt nie jest tak szczęśliwy, by przy jego łożu śmiertelnym nie stanęło
kilku ludzi cieszących się z trafiającego go ciosu. Był to człowiek
szlachetny i rozumny. A przecież w jego godzinie ostatniej niejeden się
znajdzie, kto powie do siebie: odetchniemy raz po tym pedagogu, nie był
wprawdzie przykry dla nikogo, ale czułem, że w duszy nas potępia. A to o
człowieku szlachetnym! A w nas ileż to powodów innych, dla których by
niejeden nas się chętnie pozbył! O tym myśl na łożu śmiertelnym, a
odejdziesz spokojniej, tak rozważając: odchodzę z tego oto świata, z
którego chcą się mnie pozbyć w nadziei możliwej jakiejś innej ulgi ci sami
moi współtowarzysze, dla których tyłem się nawalczył, namodlił i
natroszczył. Czemuż się więc ma kto uparcie upierać przy dłuższym na tej
ziemi życiu? Ale zaprawdę nie odchodz od nich z tego powodu z mniejszą
ku nim życzliwością, ale trwając przy swoistym sposobie myślenia, jako
przyjaciel im życzliwy i dla nich łaskawy. A także nie odchodz jakoby
odrywany przemocą, ale tak jak to przy błogiej śmierci człowieka
spokojnie dusza z ciała ulatuje, takie powinno być twe odejście od nich.
nimi cię bowiem natura sprzęgła i związała. Ale teraz odrywa. Pozwalam
się oderwać, jakby z grona domowników, nie wzbraniając się- owszem,
bez przymusu. I to bowiem jest jednym z objawów po myśli natury.
37. Przyzwyczajaj się do tego, abyś przy wszystkim, co kto robi, pytał- o
ile można- w duszy swej: do czego on tym zmierza? A zacznij od siebie
samego i siebie samego najpierw badaj.
38. Pamiętaj, że to, co cię ciągnie jak na sznurku tu i tam, w tobie
wewnątrz się kryje. Tam wymowa, tam życie, tam- by tak rzec- człowiek.
A nie mieszaj z tym w myśli otaczającej cię skorupy i tych organów do niej
dotworzonych. Te bowiem mają pewne podobieństwo z narzędziami, z tą
tylko różnicą, że są przyrośnięte. Boć nie większy jest pożytek z tych
członków ciała, o ile ich nie porusza lub nie powstrzymuje w ruchu siła
przyczynowa, jak z czółenka dla prządki, z pióra dla pisarza lub bicza dla
woznicy.
KSIGA JEDENASTA
1. Te są swoiste cechy duszy rozumnej: samą siebie widzi, sama siebie
rozkłada na części, robi siebie taką, jaką chce, sama spożywa owoc, który
wydaje (owoce bowiem roślin i odpowiadające części zwierząt inni
spożywają), osiąga cel swoisty, gdziekolwiek ją koniec życia spotka. Nie
tak, jak przy tańcu lub na scenie itp., gdzie cała czynność zostaje bez
końca w razie jakiejś przeszkody. Ale na czymkolwiek i kiedykolwiek się ją
zatrzyma, zamiar swój doprowadza do pełni i bez uszczerbku. Tak, że
można powiedzieć: mam wszystko, co moje. Prócz tego przebiega cały
wszechświat i próżnię naokoło, i jego formę, podąża w bezmiar
wieczności, pojmuje i rozważa okresowe wszechodradzanie się i dochodzi
do poznania, że potomkowie nasi nic bardziej nowego widzieć nie będą ani
nasi przodkowie nic bardziej niezwykłego nie widzieli, tak że i człowiek
czterdziestoletni o pewnej bystrości umysłu zna całą przeszłość i
przyszłość w myśl prawa jednostajności. Właściwością też jest duszy
rozumnej i miłość bliznich, prawda, skromność i poważanie siebie nad
wszystko inne, co jest i właściwością prawa. W ten sposób nie zachodzi
żadna różnica między rozumem idącym drogą prostą a rozumem idącym
drogą sprawiedliwości.
2. Lekce sobie cenić będziesz i wesoły śpiew, i taniec, i zapasy, gdy
melodię dzwięku rozdzielisz na dzwięki poszczególne i przy każdym zadasz
sobie pytanie, czy on cię porywa. Sprawiłoby ci kłopot przyznanie. W
podobny zaś sposób postąp przy tańcu z każdym ruchem czy postawą.
Tak samo i przy zapasach. W ogóle więc, poza cnotą i jej skutkami,
pamiętaj rozważać wszystko w jego częściach, a wskutek rozdziału na
części dojdziesz do lekceważenia. To samo stosuj i do życia całego.
3. Jakaż to jest dusza, gotowa, gdy już zajdzie potrzeba odłączenia się od
ciała, albo zgasnąć, albo rozprószyć się, albo dalej trwać! Byle ta gotowość [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • supermarket.pev.pl

    •